Wolsztyńska majówka

Miało być o błocie, ale przerywamy program, by nadać łamiącą wiadomość (brejkin nius)… znaczy, wrróć – by nadać relację z nieoczekiwanego spotkania dużej ilości naraz motocykli przypadkiem.

Najciemniej pod latarnią, czyli praca w gazecie wcale nie gwarantuje najlepszego poinformowania o lokalnych wydarzeniach. Miało być normalnie, czyli przyjeżdżamy, rozdajemy bezpłatne wydanie okolicznościowe i oglądamy parowozy i takie tam. Na miejscu – no, jakieś tam motocykle się kręcą po centrum, ale w końcu majówka, no to heloł, jak mają nie jeździć? Sama bym może i wzięła hondę, gdyby nie była uziemiona przez brak siedzenia, które jest u tapicera z okazji moich urodzin, o czym absolutnie nic nie wiem, tajemnica-niespodzianka :P

No ale pierwsza baza była nie w centrum, więc przedreptaliśmy w urokliwych okolicznościach przyrody, można rzec, na peryferia. No, jakieś tam kolejne bzyki wszelkiej maści i proweniencji tak jakoś coraz bardziej jeździły, to se myślę – jakiś mały zlocik chyba mają przy okazji. Mhm, nie wiem, ile ich tam było, ale pod koniec, jak się wszyscy zebrali, to ja w życiu tyle motocykli naraz nie widziałam…

A więc była zabawa i rekreacja połączona z przyjemną, ochotniczą pracą, bo szwendając się z naręczem gazetek, miałam doskonałą możliwość przyjrzenia się wszystkiemu, co stało. A stało…

(Nie wszystko poraziło mnie urodą, niektóre uwieczniłam z reporterskiego obowiązku – tak, o harlejach mówię, między innymi ;) I niestety – tym razem lecimy na żywo, na gorąco, więc będzie bez wartości merytorycznych, ale jak ktoś coś nietypowego zidentyfikuje i będzie chciał okrasić komentarzem, to śmiało – wszyscy na tym skorzystają.)

Łaziłam tam mniej więcej tak, jak jeżdżę na wycieczki – w kółko i z pętelkami – więc obiekty na zdjęciach powtarzają się i bywają pozornie nie po kolei, ale takich widoków nigdy dość, czyż nie mam racji? ;)

Skleiłam też produkcję filmoską o porywającej fabule na temat jechania. Emocje jak w bollywoodzkim kinie akcji.